Öll að koma til

Jæja er alveg að gleyma mér. En ég er bara öll hin sprækasta þessa daga en svo til. Búin að vera mjööög ör undanfarnar vikur sem ég held að megi alveg reka til spennings að vera að skila eitt stk. BS ritgerð og svona. En ég fór semsagt til læknis 1. ágúst og við ræddum mín mál og svona, t.d. það að vera flutt á höfuðborgarsvæðið aftur. Það er víst ekki óalgengt að við verðum svolítið óörugg þar sem lætin eru svona mikil. Og þegar ég segi læti þá er ég að meina æsingurinn og stressið í þessum blessuðu borgarbúum. Það eru gjörsamlega allir að flýta sér eitthvert! Meira ruglið!

Ég fór einmitt í Bónus í gær eftir hádegi og hann var vægt til orða tekið stútfullur af snargeðveikum húsmæðrum að versla! Ég er sko að meina það SNARgeðveikum sko!! Ég var nú bara þarna í mínum rólegheitum með mín tvö börn að reyna að versla skynsamlega inn en vá það má hvergi stoppa til að hugsa nema barnið manns sé gengið niður eða keyrt á kröfuna manns. Ég verð að viðurkenna að ég bara gafst upp og forðaði mér! Meika ekki alveg svona verslunarferð. 

En já aftur að læknistímanum... við ákváðum semsagt í sameiningu að ég færi aftur að taka lyfin mín um leið og sú litla væri hætt á brjósti. Ég hætti með hana á brjósti eftir verslunarmanna helgi og er núna búin að taka lyfið í 10 daga. Ég er ennþá að berjast við aukaverkanirnar sem eru nú ekki spennandi, aðeins hraðari hjartsláttur, kvíðatilfinning, ógleði og þreyta! En þetta er samt mikið búið að minnka, var eiginlega handónýt fyrstu dagana. Ég vona bara að ég verði orðin góð þegar skólinn byrjar á þriðjudaginn. Þá er reyndar svona hópeflisdagur á Úlfljótsvatni, svo er nýnemadagur eftir hádegi á miðvikudaginn og formleg kennsla hefst hjá mér 27. ágúst.

Fannst ég þurfa að koma þessu frá mér í framhaldi af síðustu færslu sem ég skrifaði um athyglisbrestinn minn :)

Edda

Að vera eins og ég er...

...getur stundum verið svolítið erfitt. Vildi að ég gæti lýst þessu fyrir ykkur en núna bara get ég það alls ekki. Mér hefur ekki alveg liði sem best síðan við komum aftur á höfðuðborgarsvæðið en ég reyni eins og ég get að beita þeirri tækni sem ég hef lært. Ég er búin að panta tíma hjá lækninum mínum en hann er ekki ennþá búinn að hringja :( Ekki samt halda að ég sé handónýt, ég er bara meira meðvituð um þetta núna og ætla að taka á þessu strax svo það fari ekki allt til fjandans.

En svona fyrir utan þetta þá höfum við það ágætt, erum búin að koma okkur vel fyrir hérna í Kópavogi, búin að gera talsverðar breytingar á íbúðinni en þó ekki allt sem okkur langar til. Eigum eftir að klára herbergið okkar en stefnum svona að því að græja það í byrjun haustsins. Það þarf að mála það og setja gólfefni sem verður bara dúkur þangað til við kaupum efni á alla íbúðina. Rifum niður skápanna þar inni og í ljós kom þetta fallega dökkbrúna loft og ljósbrúnu veggir. Ætlum að setja skápa bara á hluta af vegnum og nýta eitt hornið á herberginu fyrir Brynhildi Freyju til að byrja með.

Jæja ég er allavega búin að klára þessa færslu, byrjaði á henni einhverntíman í síðustu viku hehe.

sjáumst, Edda

ADHD - lyfin

Kannski kominn smá tími á ADHD blogg.

Í lok nóvember tók læknirinn minn þá ákvörðun að sennilega væri Concerta ekki lyfið sem hentaði mér, skapið var ekki að gera sig og lyfið virtist ekki vera að gera nákvæmlega það fyrir mig sem það átti að gera. Hann lét mig því á Ritalín Uno sem er í rauninni það sama og Concerta en aðeins öðruvísi uppbyggt og átti að hjálpa mér með skapið betur, átti til að verða svo geðvond þegar lyfið hætti að virka  Það virkaði mjög vel á skapið og ég var í raun allt önnur en mér fannst og finnst það ekki virka nægilega á athyglisbrestinn. Finnst ekkert ganga hjá mér svo 1. feb ákvað ég að prófa að taka Concerta aftur og viti menn... ég varð bara þunglynd! og ógeðslega leiðinleg og forðaðist eins og heitan elda að tala við fólk, ég reyndar fattaði það ekki sjálf fyrrenn Jón benti mér pent á það í gærkvöldi. Sem betur fer á ég tíma hjá Grétari núna í febrúar svo hann geti sagt mér hvað ég á að gera. Það er eins og það sé eitthvað í concerta sem fær mig til að fá bæði ljótuna og feituna og allt verður vonlaust. Finnst eins og allir séu að fara á bak við mig eða vilji ekki tala við mig. Mjög spes  og núna halda allir sem lesa þetta að ég sé geðveik hehehe... úff veit ekki hvað ég á að gera...

Edda

ADHD

Ég var greind með ADHD (athyglisbrest með ofvirkni) í desember 2004. Upphaflega fór ég til Sálfræðingsins vegna þess hversu þunglynd ég var búin að vera frá því að ég átti barnið, þyngdist um 10 kg á aðeins rétt rúmum mánuði og leið virkilega illa. Ég byrjaði í lok september að hitta sálfræðingin og eftir að hafa farið yfir alla æskuna og sitthvað meira þá ákvað sálinn að leggja fyrir mig próf, og það var ekki eitt próf og ekki tvö. Mamma þurfti að taka próf líka. Útúr þessu kom að ég er semsagt með ADHD og með kvatvísi, sem skýrir margt í hegðun minni gegnum árin hehe...

Það er mikill léttir fyrir mig að vera komin með skýringu á þessu, það var alltaf talað um hvað ég var óþekk og mikil fyrirferð í mér. Ég átti líka til að vera gleymin og einhverjir myndu kalla þetta leti líka. Mér gekk illa í skóla og í rauninni lærði ég bara það sem ég hafði áhuga á, og féll í hinu. Athyglisbresturinn versnaði til muna eftir að ég átti barnið og segja þau bæði sálfræðingurinn og geðlæknirinn að það sé eðlilegt að það gerist þegar ég þarf að fara að hugsa um fleiri en bara mig sjálfa.

Við erum að tala um það að ég átti erfitt með að halda athygli í samtölum við fólk, erfitt að muna eftir að gera hluti, og erfitt með að einbeita mér að einum hlut í einu. Lýsir sér eiginlega best hvernig ég tók til, byrjaði kannski í stofunni og fann þar eitthvað sem átti heima í barna herbergi, þá byrjaði ég að taka til þar og þar var annað sem átti heima í eldhúsinu og þá var ég byrjuð þar ofl. Semsagt mér varð aldrei neitt úr verki.

Hverjum hefur ekki fundist ég ekki vera að hlusta þegar það er verið að tala við mig, ég varð líka oft vör við að ég svaraði bara þó ég hafði ekki hugmynd um hvað manneskjan var að segja við mig. Örugglega pirrað marga. Kom líka fram í því að ég átti til að grípa framm í fyrir fólki en það gerðist bara því ég var ekkert að hlusta :(

Ég var útskrifuð hjá sálanum 17. desember 2004 og strax kvatti hún mig til að fara til læknis og fá lyf við þessu. Þrjóskan í mér sagði mér að gera það ekki og reyna bara að vera meðvituð um þetta. Það gekk svosem alveg... eða þangað til ég fór í skóla núna í haust. Þá átti ég orðið virkilega erfitt með að fylgjast með og fara eftir réttum skipunum og leiðbeiningum. Ég fór aftur að forðast fólk vegna þess hversu það var erfitt að halda samræðum við fólk.

Í byrjun desember fékk ég svo loksins tíma hjá Grétari og hann fór yfir skýrsluna með mér og við komumst að niðurstöðu að ég myndi prófa lyf sem heitir concerta. En það var einn galli, það varð að sækja um lyfjaskírteini fyrir mig svo ég gæti fengið lyfið en þar sem ég var gráti nær af hræðslu við að falla í skólanum þá hringdi hann í apótekið og ég fékk að taka út lyfin mín. Ég get ekki lýst því hvað þetta er mikil breyting fyrir mig í dag. Fyrsta daginn sem ég tók lyfið mitt þá settist ég virkilega uppí rúm og ég las hálfa skáldsögu, eitthvað sem ég hef ekki getað gert í mörg ár. Kláraði hana svo daginn eftir hehehe... Mér tókst að skipuleggja mig vel fyrir prófin og lærði vel fyrir þau enda er ég stolt af sjálfri mér að hafa náð 8 í meðaleinkunn þessa önnina.

Langar til þess að kvetja þig, ef þú hefur grun um eða veist að þú ert með ADHD að leita þér hjálpar, ekki reyna að gera þetta hjálparlaus, það er of erfitt. Þetta er bilting fyrir mig í dag og ég hlakka til að takast á við þetta áfram.

Á heima síðua ADHD samtakana www.adhd.is er hægt að sækja mikið af upplýsingum og á síðunni www.persona.is er hægt að taka próf til viðmiðunar en það er ekki algjörlega til að taka mark á.